طراحی رستوران کاتالانی ترکیبی از سنت و مدرنیته است که از فرهنگ غنی منطقه کاتالونیا در اسپانیا الهام میگیرد. این سبک با استفاده از متریالهای طبیعی مانند چوب، سنگ و سرامیک، به همراه رنگهای گرم و زنده مانند قرمز، زرد و آبی، فضایی دلنشین و پرانرژی ایجاد میکند. نورپردازی ملایم، المانهای معماری سنتی مانند قوسها و کاشیکاریهای موزاییکی و چیدمان صمیمی از جمله ویژگیهای برجسته این طراحی هستند. علاوه بر زیبایی بصری، این سبک بر راحتی و حس مهماننوازی تاکید دارد و تجربهای بینظیر را برای مشتریان به ارمغان میآورد.
دسترسی سریع
در اواخر قرن نوزدهم، بارسلونا به عنوان یک شهر صنعتی و تجاری تثبیت شد که موجب افزایش تعداد کافهها و رستورانها گردید. با ظهور جنبش مدرنیسم کاتالان، اولین طراحیهای ماندگار در حوزه غذا و نوشیدنی شکل گرفتند؛ مانند Els Quatre Gats (سال ۱۸۹۷) که توسط جوزپ پوئیگ ای کادافالک طراحی شد. همچنین کافه لا پدررا (۱۹۱۲) که پس از بازگشایی در سال ۲۰۱۲ این نام را گرفت.
در دهههای بعد، طراحی داخلی برخی فضاهای نمادین مانند ال ولودرومو (۱۹۳۳) ادامه یافت، اما موج اصلی طراحی داخلی مدرن در بارسلونا از اواسط دهه ۱۹۸۰، همزمان با تغییرات المپیک، آغاز شد. در دوران دموکراسی نوپا، روند طراحی بیشتر در فضاهای شبانه مانند کافهها و کلابها دیده میشد.
به عنوان مثال، مکانهایی مانند نیک هاوانا (۱۹۸۶) اثر ادواردو سامسو، ولوت (۱۹۸۷) طراحیشده توسط آلفردو آریباس و زا زا (۱۹۸۹) ساختهی دانی فریکسس، بارسلونا را به یکی از مراکز مهم طراحی داخلی آن دوره تبدیل کردند.
از میان انواع طراحی رستوران کاتالانی شاخص در آن دوران میتوان به گامبرینوس (۱۹۸۸) اثر آریباسدر مول د لا فوستا اشاره کرد. این رستوران مدرن که نسخهای پیشرفته از چیرینگیتو (غرفههای کنار ساحل) محسوب میشد، اکنون از بین رفته است و تنها چیزی که از آن باقی مانده، مجسمهی میگوی معروف خاویر ماریسکال است.
کاتالونیا سالها است که به عنوان یکی از مراکز برجستهی دنیای آشپزی شناخته میشود. معماران و طراحان محلی در تقویت این جایگاه نقش مهمی ایفا کردهاند و با خلق فضاهای منحصر به فرد و دلپذیر، جذابیت بیشتری به رستورانهای این شهر بخشیدهاند.
برای نمایش کیفیت و تنوع این فضاها، گروه معماری آرل فهرستی از ده رستوران برتر بارسلونا را از نظر طراحی رستوران کاتالانی ارائه داده است. برای درک بهتر این انتخاب، معیارهای گزینش و ارائهی رستورانها مشخص شده است:
از سال ۲۰۱۰، شاهد دورانی طلایی در طراحی رستوران کاتالانی در بارسلونا هستیم. کیفیت طراحی این فضاها در حدی ارتقا یافته که بتواند با شهرت جهانی سرآشپزان و رستورانهای ستارهدار میشلن همخوانی داشته باشد. در فهرست ما برخی از رستورانهای منتخب، متعلق به آشپزهای سرشناس و دارای ستارهی میشلن هستند و اکنون، این انتخابهای برتر را معرفی میکنیم.
افتتاح رستوران فلش-فلش در سال ۱۹۷۰ نقطه عطفی در طراحی داخلی پایتخت کاتالونیا بود. این مکان نهتنها نشانهای از افول دیکتاتوری، بلکه نویدبخش دورهای جدید از خلاقیت در شهر بود. تیم طراحی فدریکو کورئا و آلفونسو میلا که این رستوران تخصصی املت را خلق نمودند، چند سال بعد موفقیت خود را با ایل جاردینتو (۱۹۷۴) در همان خیابان تکرار کردند. با این حال، فلش-فلش بیش از نیم قرن است که همچنان جذابیت و سبک پیشرو خود را حفظ کرده است.
فضای کاملا سفید با تصاویر سیاه و سفید از یک عکاس زن در حالتهای مختلف، ترکیبی از مینیمالیسم و پاپ آرت را در طراحی رستوران کاتالانی ارائه میدهد. پنجرههای دایرهای، مبلمان چرم و لولههای فلزی، همگی نشانههایی از جسارت و طراحی آیندهنگرانهای هستند که فراتر از زمان خود بوده است.
رستوران لا بالسیا، طراحیشده توسط اسکار توسکتس و لوییس کلوتت در سال ۱۹۷۹، برنده جایزه معتبر FAD، یکی از نمونههای پیشگام در بازیافت ساختمانهای پیشین بدون ارزش تاریخی است. در این پروژه، یک حوضچه آبیاری قرن نوزدهمی به فضایی مدرن تبدیل شده است.
ساختار سنگی بنا تا حد امکان حفظ شده و فقط برای ایجاد فضاهای خدماتی و یک آپارتمان کوچک تغییر کرده است. سالن غذاخوری در طبقه دوم زیر سقفی چوبی با شیب ملایم و نورگیر مرکزی قرار دارد. تیرها و ستونهای چوبی آشکار، همراه با دیوارهای شیشهای، فضایی شفاف و چشمنواز را در طراحی رستوران کاتالانی ایجاد کردهاند. همچنین دو تراس در دو طرف سالن قرار دارند که برای فصول مختلف طراحی شدهاند و تجربهای متفاوت در تابستان و زمستان ارائه میدهند.
رستوران تراگالوز (۱۹۹۱) یکی از معدود مکانهای باقی مانده از دوران پرشور المپیک بارسلونا است. راز ماندگاری آن را میتوان در موفقیت غذایی و تجاری آن جستوجو کرد. طراحی این مکان توسط پپه کورتس انجام شده و خاویر ماریسکال نقاشیهای دیواری آن را خلق کرده است.
رستوران در چندین سطح از یک ساختمان منطقه اَیشامپله قرار دارد که کاملا بازسازی شده است. سالن اصلی در بام قدیمی ساختمان و در سه سطح ساخته شده که دو سطح آن با راهپلهای مارپیچ به هم متصل هستند. سقف شیشهای شیروانی، فضای رستوران را به یک گلخانهی مدرن تبدیل کرده است.
این طراحی رستوران کاتالانی ترکیبی از زیباییشناسی پستمدرن و متعادل است که در آن، مصالح سنتی مانند استاکو و موزاییک در کنار پارچه و فلز قرار گرفتهاند. ماندگاری و بیزمانی این طراحی باعث شده که تراگالوز همچنان با حداقل تغییرات، جذابیت و کارایی خود را حفظ کند.
فابریکا موریس (۲۰۱۱) تنها اثری در این فهرست محسوب میشود که توسط یک معمار خارجی طراحی شده است. ژان نوول، معمار برجسته و برنده جایزه پریتزکر، این کارخانه قدیمی آبجوسازی را به یک رستوران مدرن تبدیل کرده است.
او برخی از عناصر اصلی کارخانه را با تغییراتی اساسی حفظ نمود، اما ادراک بصری و حسی فضا را متحول کرده است. ترکیب مصالح قدیمی و جدید، سطوح شفاف و منعکسکننده و پنلهای نورانی بزرگ که طیفی از رنگهای گرم را ایجاد میکنند، فضایی نامتعارف اما جذاب و دلپذیر را به وجود آورده است. در حیاط این طراحی رستوران کاتالانی، بتن و فلز در کنار نور طبیعی و گیاهان قرار گرفتهاند و تضادی زیبا و الهامبخش بین فضاهای داخلی و بیرونی ایجاد کردهاند.
ال ناسیونال (۲۰۱۴) نمونهای درخشان از بازیافت معماری صنعتی است. این فضا در مرکز یک بلوک شهری، در مجاورت خیابان پَسِیج دِ گراسیا قرار دارد. لازارو روسا ویولان با حفظ ساختار منحصر به فرد این سوله صنعتی، آن را به یک مجموعه بینظیر تبدیل کرده است.
سازه اصلی شامل ستونها و تیرهای فلزی خمیده است که از یک سقف گنبدیشکل با نورگیرهای مرکزی پشتیبانی میکند. در مرکز سالن، بارهایی برای سرو میانوعدههای غیررسمی قرار دارند. در حالی که دو طرف فضا به رستورانهای موضوعی اختصاص یافتهاند، بدون آنکه یکپارچگی معماری از بین برود.
مبلمان و متریالهای بهکاررفته، اشارهای به سنتهای معماری و دکوراسیون طراحی رستوران کاتالانی دارند. اما، همچنان اصالت مدرن خود را حفظ کردهاند. در این میان، گیاهان به طور استراتژیک در فضا چیده شدهاند تا در کنار رنگهای خنثی، حس پویایی و زندگی را به محیط ببخشند.
رستوران دیسفراتار (۲۰۱۴) یکی از درخشانترین فضاهای این فهرست است که در سال ۲۰۲۴ عنوان بهترین رستوران جهان را از آن خود کرد. این اثر، حاصل کار استودیو ال ایکیپو کریاتیوو است؛ گروهی که طراحی رستورانهای شاخص دیگری مانند ایکیبانا پارال-لِل (۲۰۱۲) و توناتکا بالفگو (۲۰۱۷) را نیز در کارنامه دارد.
این رستوران از یک ساختمان با چالشهای فضایی خاص، با ورودی باریک و بخشهای وسیعتر در میانه بلوک، حداکثر استفاده را برده است. نهایتا این مسیر به تراس نیمهمسقفی ختم میشود که با رنگ سفید، نور زیاد و پوشش گیاهی، حس سرزندگی را القا کرده و در حکم امتدادی از سالن غذاخوری عمل میکند.
سالن اصلی با الهام از طراحی حیاطهای سنتی، ترکیبی از سادگی متریالها و رنگها را در کنار پیچیدگیهای فضایی آشپزخانه و ورودیها ارائه میدهد. در این فضا، توریهای سرامیکی نقشی کلیدی ایفا میکنند و سقفهای معلق هندسی، این طراحی رستوران کاتالانی الهامبخش و متعادل را تکمیل کردهاند.
المنجادور د لا بکت (۲۰۱۴) بخشی از پروژه بازسازی تعاونی مصرف پائو ای خوستیسیا است که در سال ۱۹۲۴ ساخته شد و بعدها به یک مرکز تئاتر تبدیل گردید. این رستوران، به عنوان فضایی مستقل توسط فلورس و پراتس طراحی شد و در گوشه ساختمان قرار گرفت.
طراحی این سالن بزرگ، با حفظ هویت صنعتی تعاونی، به وضوح ساختار فلزی و سقفهای طاقدار کوچک را در معرض نمایش قرار میدهد. همچنین، بازسازی سطوح اصلی و متنوع مانند کاشیهای هیدرولیکی و قابهای چوبی، به همراه آشکارسازی تغییرات تدریجی بنا در طول زمان، از دیگر ویژگیهای این طرح است.
انتخاب رنگها با دقت انجام شده و در این میان، سبز ساختاری بیشترین جلوه را دارد. به این ترکیب طراحی رستوران کاتالانی، یک بار چوبی منحنیشکل نیز اضافه شده که فضایی با شخصیت قوی و پیوندی میان سنت، هویت محله و مدرنیته ایجاد کرده است.
رستوران آلکیمیا (۲۰۱۶) نیز همانند پروژه قبلی، بر احترام به ساختمانهای موجود و حفظ مواد و بافتهای قدیمی تاکید دارد. اما در اینجا، دو تفاوت عمده وجود دارد؛ اول، آلکیمیا در یک آپارتمان قدیمی در منطقه اَیشامپله قرار گرفته که ساختار فضایی آن را تحت تاثیر قرار داده و باعث ایجاد مجموعهای از فضاهای بههمپیوسته شده است. دوم، تیم اکسترنال رفرنس، مداخلهای جسورانهتر و متناسب با روح نوآورانه را در این رستوران انجام داده است.
در هر فضا، دستکم یکی از سطوح در شکل اصلی خود حفظ شده است؛ خواه دیوار، کفپوش کاشیکاریشده هیدرولیکی یا سقف با قاببندی چوبی باشد. سایر سطوح از طریق روکشها و سازههای نصبشده متحول شدهاند، مانند نوارهای چوبی سفیدِ مواج که بعدی پویا و صحنهپردازانه به فضا میبخشند. این عناصر طراحی رستوران کاتالانی با موتیفهای دریایی هماهنگ شدهاند که متناسب با منوی رستوران، فضایی خیالانگیز و جذاب خلق کرده است.
رستوران انیگما (۲۰۱۶)، اثر RCR آرشیتکتس همچنان یکی از شاهکارهای معماری داخلی محسوب میشود. طراحی این رستوران از نظر فرمی و کارکردی جسورانه است و با یک مفهومپردازی دقیق، ما را به دنیایی بین آب و مه فرو میبرد.
در آشپزخانه که بخشی از آن با سالن غذاخوری یکی شده است، هواکشها به نظر میرسد که سقف مرموز و مهآلود را سوراخ کرده و به سمت میزهای کار امتداد یافتهاند. دیوارهای منحنی و نیمهشفاف، مصالح نوآورانهای مانند سنگهای متخلخل مصنوعی و مبلمان خاص، همگی در تبدیل این گوشه از اَیشامپله به یک تجربه حسی منحصر به فرد نقش دارند.
آخرین نمونه طراحی رستوران کاتالانی ما رستوران تیرا براوا است که در بازار نینوت قرار دارد. این رستوران پیشتر به عنوان تیرا شناخته میشد، اثری از استودیو واریس آرشیتکتس است که نام دانی فریکسس، معمار برجستهای را بر خود دارد. فریکسس، پیشتر طراحی رستوران اتیک (۲۰۰۳) در خیابان رامبلا را نیز در کارنامه خود داشته است.
سالن غذاخوری این رستوران، فضایی طویل و یکپارچه است که یک دیوار صاف و قرمزرنگ در یک طرف و دیوار چوبی روستاییشکل در طرف دیگر آن قرار دارد. بار مرکزی و سقف متحرک، عناصر کلیدی این پروژه هستند. سقف جمعشونده، هنگام باز شدن، سازهی فلزی بازار را آشکار میکند و ارتباط بصری و فیزیکی بین دو فضای متضاد را برقرار میسازد. چراغهای دایرهای بزرگ و گلدانهای عظیم، این طراحی گرم و دعوتکننده را تکمیل کردهاند.
مترجم: مهرداد نجیب زاده
معمار: El Equipo Creativo
موقعیت بنا: بارسلونا، اسپانیا
متراژ بنا: ۵۲۰ متر مربع
سال اجرای پروژه: ۲۰۱۴
طراحی رستوران کاتالانی با عنوان لذت از چند نظر قابل ملاحظه است. از یک طرف به عنوان یک پروژه محلی، ریسکی، و منحصربه فرد به شمار می رود. از طرف دیگر سایت این پروژه خواستار پاسخ گویی قدرتمندی می باشد. موقعیت سیات این پروژه در یک مکان باریک و نمایی کوچک در بارسلونا واقع شده است.
داخل این رستوران بر خلاف نمای بیرونی گسترش یافته و یک فضای راحت و روشن را به نمایش گذاشته است. ورودی از ضلع شمالی و از خیابان می باشد. بعد از ورود به رستوران ابتدا با فضای کافی شاپ و بار (Bar) مواجه می شوید. جلوتر آشپزخانه در دوطرف برای سرویس دادن به کافی شاپ و رستوران واقع شده است. و در انتها لژ خانوادگی و رستوران واقع شده است که در یک فضای روشن قرار گرفته و بخشی از آن در فضای آزاد قرار گرفته است.
مشتریان شهر بارسلونا می توانند پس از سالها در یک رستوران با سبک و سیاق سلیقه خود و سرآشپز محبوب خود مراجعه کنند. این فرصت مناسب از طرف سرآشپز رستوران البولی اسپانیا برای ترویج سبک خود در این ایالت و رشد اقتصادی منطقه در نظر گرفته شده است. طراحی فضای پیش خوان و آشپزخانه از نقاط کلید قدرتمندی بهره جسته است. از یک طرف به وضوح دو فضای رستوران را به صورت خصوصی و خانوادگی مشاهده می کنیم، و از طرف دیگر سرویس دهی به هر دو عرصه به شکلی راحت امکان پذیر است. در انتها یک حیاط با عرصه ها و المان های مناسب برای صرف شام در فضای بیرون از رستوران تعبیه شده است.
سرامیک به کار رفته در سراسر سقف برای انتقال کانسپت خصوصیت های کاتالان بوده که شامل: طبیعت، فروتنی و احترام به تاریخ است.شکل و الگوی سرامیک به کار رفته در سقف و دیوارهای آشپزخانه بر اساس میراث دریای مدیترانه شکل گرفته است. اما این تایل ها در فضا به صورتی متفاوت به نمایش درآمده تا ارائه ای متفاوت و منحصربه فرد را به تصویر کشیده است.
طراحی رستوران کاتالانی با بهرهگیری از عناصر بومی و مدرن، فضایی گرم و صمیمی را خلق میکند تا حس حضور در کاتالونیا را به مشتریان منتقل کند. استفاده از رنگهای شاد، متریالهای طبیعی و جزئیات هنری، باعث ایجاد محیطی دلپذیر و خاطرهانگیز میشود. همچنین، توجه به نورپردازی و چیدمان مناسب، نقش مهمی در بهبود تجربه مشتری دارد. این سبک، نهتنها به جذابیت بصری فضا کمک میکند، بلکه بر تعاملات اجتماعی و احساس راحتی افراد نیز تاثیرگذار است.
تحریریه معماری آرل
منبع: Archdaily.com
نشیمنهای امروزی، قلب خانه به شمار میروند و بیشترین استفاده را در مقایسه با دیگر…
در دنیای پرشتاب امروز، بسیاری از افراد به دنبال فضایی آرام، منظم و ساده برای…
طراحی داخلی آپارتمان کوچک نیازمند خلاقیت و استفاده بهینه از فضا است. انتخاب رنگهای روشن،…
دکوراسیون داخلی اتاق خواب کلاسیک، نظر برخی از افراد را جلب می نماید. برخی دکوراسیون…
دکوراسیون داخلی اتاق خواب یکی از مهمترین بخش های دکوراسیون خانه است. اگر شما از…
چنانچه دکور اتاق خواب برای شما بسیار مهم است، می توانید در اتاق خواب خود…