نورپردازی سرویس بهداشتی

محیط و زیبایی شناسی یک مبحث در نورپردازی فضا است، در اغلب حمام ها به عنوان یک موضوع ثانویه مورد بررسی قرار می گیرند. حمام های بزرگ و سفارشی، می توانند به روش های غیراستاندارد نورپردازی شوند، در غیر این صورت نور کار برای آرایش کردن و اصلاح صورت روی یک آینه و نور محیطی برای دوش گرفتن، استحمام و مطالعه کوتاه مدت، تنها نیازهای نورپردازی هستند.

نورپردازی کار روی یک آینه باید نشانه های مشخصی داشته باشد. ابتدا باید نورکافی برای دیدن جزییات پوست و صورت و ریش را تامین نماید. با یک محاسبه سرانگشتی، از فلورسنت ۵۰-۶۰ وات یا هالوژن یا لامپ التهابی ۱۵۰-۲۰۰ وات برای دستشویی استفاده می شود. دوم، تاثیر نورپردازی باید کاملا بدون سایه باشد تا شرایط دشواری برای دیدن به وجود نیاید و یک دید بسیار خوب از صورت به وجود آورد. سوم این که لامپ انتخاب شده باید کیفیت رنگی به وجود آورد که درجه رنگ پوست صورت را بسیار خوب جلوه دهد که لامپ های ۳۰۰۰kو ۸۰+CRI توصیه می گردند.

نیازهای نورپردازی محیطی بیشتر در دسترس می باشد. نور ساطع شده از چراغ (های) آینه برای تامین نور محیطی کفایت می کند، به ویژه اگر پرده یا درب اتاق دوش،شفاف یا تقریبا نیمه شفاف باشد و یا توالت در مجاورت آینه باشد. با وجود این شکل های حمام، آرایش فضایی. آن ها و موقعیت تجهیزات آن ها، می تواند گاهی اوقات شدیداً توانایی چراغ های روشنایی آینه ای را برای تامین نور محیطی کافی محدود نماید. صرف نظر از آرایش فضایی و اگر بودجه اجازه دهد، استفاده از یک چراغ توکار در سقف برای دوش، وان یا حمام در محدوده دوش/ وان، مجاز می باشد و نیاز به یک چراغ روشنایی بالا و نزدیک توالت همیشه احساس می شود.

حمام اولیه که در ذیل نشان داده شده کارهای بصری که در پاراگراف های پیشین شرح داده شد را نشان می دهد. روش نورپردازی این کارهای بصری به شرح زیر است:

کارهای اصلاح صورت/ آرایش در بالای روشویی ها انجام میگیرد، قرارگیری یک لامپ فلورسنت یا هالوژن در مجاورت طرفین دو آینه آرایشی، یک روش نورپردازی معمول و بسیار جا افتاده برای حمام های مسکونی می باشد، روش های خوب نورپردازی متعددی برای کار آرایش موجود هستند، یک راه حل انتخابی را در فصل ۱۲( مطالعه موردی ۱۴) ببینید.
نورپردازی محیطی برای محدوده وان و توالت، به وسیله نورپردازی بالای روشویی ها، به طور معقولانه ای نشان داده شده است. با وجود این، یک چراغ دیوارکوب در محدوده توالت آن را روشن تر می کند و اگر چنانچه قصد مطالعه وجود داشته باشد، برای این امر نیز، نور کافی به نظر می رسد با وجود این که نشان داده نشده است، یک چراغ رو به پایین لنز دار و توکار در محدوده وان معمولا مفید و اگر پرده دوش مات یا نزدیک به مات بوده و یا برای وان نصب شده باشد ضروریست. در محل های مسکونی، برای نوعی از دوش های دارای محفظه که مورد استفاده قرار میگیرند، اگر چنانچه بودجه اجازه دهد، نورپردازی ویژه برای محدوده دوش معمولاً خوشایند است.

سوییچ های استاندارد( نه دایمر ها) در حمام ها بسیار مناسب هستند. میزان مطلوب نورپردازی بر اساس انتخاب لامپ ها، به بهترین وجه قابل تنظیم است.

انتخاب چراغ ها و لامپ ها باید بر اساس شرایط زیر صورت گیرند:

چراغ های دیوارکوب: اصولا نور مستقیم متمرکز شده روی محدوده توالت؛ اجتناب از تابش در تراز چشم و درخشندگی

چراغ های رو به پایین: برای محدوده دوش، توکار با لنز، مجاز برای استفاده دوش/وان.

کیفیت طراحی یا سبک آن، نسبتاً در اغلب حمام ها محدود است. وجود رطوبت در فضا، محدودیت های بلافصل در انتخاب چراغ ها ایجاد می نماید. زمانی که متریال های اتاق و جزییات آن بر چراغ های انتخابی تاثیر بگذارند، وسعت متریال ها، نازک کاری ها، جزییات، کابینت ها. و رنگ های تجهیزات لوله کشی محدودیت های بعدی را اعمال خواهند کرد. انتخاب از این محصولات چراغ های در دسترس همچنان نیاز به همان نوع زیبایی شناسی هوشمند و قضاوت طراحی دارد که باید در همه پروژه های طراحی نورپردازی اعمال شود.