گیاهان بهاری: گل میمون

نام علمی:  Antirrhinum

نام انگلیسی:  Snapdragons /  Dragon flowers

آنتی رینوم، گل میمون  

 

گل میمون از گیاهان دائمی نیمه خشکی است که به صورت یک ساله پرورش می یابد. این گیاه باریک و به طول ۷٫۵-۲٫۵ سانتیمتر است. سنبله حاوی گل های کم پر و پرپر متشکل از دوگلبرگ به هم چسبیده می باشد. گل های این گیاه به رنگ های قرمز، زرد، سفید، بنفش، صورتی، نارنجی و قرمز آتشی است.

این گیاه را می توان در حاشیه های باغچه کاشت و یا به صورت گل بریده از آن استفاده کرد. گل بریده میمون دارای دوام زیادی بوده و با گل های زبان پس قفا، رز و کوکب ترکیب مناسبی به دست می دهد.

نور: محل آفتابی  را دوست دارد اما سایه را نیز تحمل می کند.

خاک: خاک باغچه مقوی و قابل نفوذ برای این گیاه مناسب است.

تکثیر: به روش تکثیر بذرو جدا نمودن بوته ها می توان این گیاه را تکثیر کرد.

کاشت: بذور گل میمون را می توان پس از رفع سرمای زمستان مستقیماً در محل اصلی کشت و یا اینکه در اواخر زمستان اقدام به کاشت بذور در گلخانه نموده و در بهار گیاه های حاصله را به محل اصلی انتقال داد. انواع پابلند به فاصله ۴۵ سانتیمتر و پاکوتاه به فاصله ۲۵ سانتیمتر و خیلی پاکوتاه به فاصله ۱۵ سانتیمتر کشت می گردد. این گیاه به آب زیادی نیاز دارد. گیاهان حاصله در تابستان به گل می نشینند. موقعی که گل دهی گیاه به پایان رسید، تمام ساقه ها از نزدیک سطح زمین قطع، و کوددهی (کودمایع) می گردد. گل میمون را نیز می توان در اوائل پائیز در خزانه کشت نموده و در اوائل بهار به زمین اصلی منتقل نمود. جداکردن بوته ها نیز روش دیگری از تکثیر است که معمولاً در پائیز یا اواخر زمستان صورت می گیرد.

تحریریه دکوبوم